3. De bevrijding van Gorssel

In de eerste week van april 1945 werd Gorssel plotseling het strijdtoneel gericht op de bevrijding. De Duitsers hadden zich voorbereid op een aanval vanuit het westen, maar  de Canadezen vielen onverwacht vanuit het zuidoosten aan, waardoor de frontlinie zich naar Gorssel verplaatste. De Spitholterbrug in Almen bleek niet opgeblazen, wat de geallieerden ten goede kwam. Er werd een brug over het Twentekanaal geslagen. Op 6 april verschenen er tanks en Bren Carriers in het Gorssel. Burgemeester Thate hield op de trap van het gemeentehuis een toespraak, er kwamen bevrijdingsbogen en Kunstmin bracht een serenade. De spontane viering met muziek en dansen in de tent voor De Roskam kon pas een week later groot worden overgedaan. Want onderwijl maakte het Canadese leger zich gereed voor de aanval op de westkant van de IJssel en vestigde alvast een noodhospitaal in Den Oldenhof. De chaos die op de bevrijding volgde, was groot: de NSB-burgemeester verdween, de Binnenlandse Strijdkrachten (BS) toonden zich slecht georganiseerd.  Er moesten telefoons hersteld  en onderduikers geholpen. Het gemeentebestuur werd geconfronteerd met de uitdaging van wederopbouw en herstel van infrastructuur.